نگاه کاوشگر

در آغاز سال ۱۴۰۴، رهبر معظم انقلاب با نگاهی آینده‌نگرانه، راهبردی و برخاسته از شناخت عمیق شرایط اقتصادی کشور، سال جدید را با عنوان سرمایه‌گذاری در تولید نام‌گذاری کردند. این نام‌گذاری یک پیام روشن دارد: برای عبور از وضعیت پیچیده و پرچالش اقتصادی کشور، باید تمرکز اصلی را بر افزایش توان تولید ملی و ارتقاء بهره‌وری آن قرار دهیم. اما این سؤال اساسی مطرح است که آیا با رویکردها و ابزارهای سنتی، می‌توان به این هدف دست یافت؟ پاسخ این سؤال، بدون تردید منفی است.

در سال ۲۰۲۵، صنایع در سراسر جهان خود را در نقطه‌ای حیاتی می‌بینند؛ جایی که فناوری دیگر یک انتخاب یا امکان لوکس نیست، بلکه ستون فقرات رقابت‌پذیری و تداوم کسب‌وکارها شده است. از کارخانه‌های تولیدی گرفته تا صنایع خدماتی، همه به نوعی درگیر فرآیند تحول دیجیتال هستند. اما آنچه تفاوت ایجاد می‌کند، میزان درک صنایع از این تحولات و نحوه‌ی سرمایه‌گذاری هوشمندانه برای بهره‌برداری از آن‌هاست.

اقتصاد ایران در نقطه‌ای قرار دارد که ادامه مسیرهای سنتی توسعه، نه‌تنها چالش‌های فعلی را حل نمی‌کند، بلکه مشکلات ساختاری بیشتری ایجاد خواهد کرد. درحالی‌که کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه با تفکر خارج از چارچوب (Out of the Box Thinking)، مسیرهای جدیدی را برای رشد اقتصادی و بهره‌وری پیدا کرده‌اند، ما همچنان درگیر الگوهای سنتی و ناکارآمد هستیم که مبتنی بر سرمایه‌گذاری‌های کلان، زمان طولانی و بازدهی نامطمئن است.

گزارش جدید IBM با عنوان “تحول هوش مصنوعی در صنایع” نشان می‌دهد که چگونه ۱۰ صنعت کلیدی از هوش مصنوعی برای ایجاد مزیت رقابتی، بهینه‌سازی عملیات و نوآوری در محصولات و خدمات خود استفاده می‌کنند.
این گزارش، بینش‌های ارزشمندی در مورد تأثیرات گسترده هوش مصنوعی در حوزه‌های بانکداری، مخابرات، خدمات عمومی، خرده‌فروشی، خودروسازی، انرژی، بهداشت و درمان، بیمه و علوم زیستی ارائه می‌دهد. یکی از نکات کلیدی این گزارش این است که بهره‌گیری صرف از هوش مصنوعی برای افزایش بهره‌وری کافی نیست؛ بلکه شرکت‌هایی که به دنبال نوآوری و تغییر مدل‌های کسب‌وکار خود هستند، موفق‌تر خواهند بود.
در این گزارش، مطالعات موردی واقعی از شرکت‌های پیشرو ارائه شده است که نشان می‌دهد چگونه سازمان‌ها با سرمایه‌گذاری در هوش مصنوعی، بهره‌وری را افزایش داده و به رشد پایدار دست یافته‌اند.

گزارش جدید IBM با عنوان “تحول هوش مصنوعی در صنایع” نشان می‌دهد که چگونه ۱۰ صنعت کلیدی از هوش مصنوعی برای ایجاد مزیت رقابتی، بهینه‌سازی عملیات و نوآوری در محصولات و خدمات خود استفاده می‌کنند.
این گزارش، بینش‌های ارزشمندی در مورد تأثیرات گسترده هوش مصنوعی در حوزه‌های بانکداری، مخابرات، خدمات عمومی، خرده‌فروشی، خودروسازی، انرژی، بهداشت و درمان، بیمه و علوم زیستی ارائه می‌دهد. یکی از نکات کلیدی این گزارش این است که بهره‌گیری صرف از هوش مصنوعی برای افزایش بهره‌وری کافی نیست؛ بلکه شرکت‌هایی که به دنبال نوآوری و تغییر مدل‌های کسب‌وکار خود هستند، موفق‌تر خواهند بود.
در این گزارش، مطالعات موردی واقعی از شرکت‌های پیشرو ارائه شده است که نشان می‌دهد چگونه سازمان‌ها با سرمایه‌گذاری در هوش مصنوعی، بهره‌وری را افزایش داده و به رشد پایدار دست یافته‌اند.

صنعت معدن از جمله صنایعی است که با چالش‌های متعدد مانند هزینه‌های عملیاتی بالا، توقفات ناگهانی تجهیزات، کاهش بهره‌وری و تأثیرات زیست‌محیطی مواجه است. استفاده از هوش مصنوعی (AI) در این حوزه به عنوان یک راهکار نوآورانه، به بهینه‌سازی عملیات صنعتی، پیش‌بینی خرابی تجهیزات و کاهش هزینه‌ها کمک می‌کند. در این مقاله، نقش هوش مصنوعی در بهینه‌سازی فرآیندهای معدنی، مزایا، چالش‌های پیاده‌سازی و یک مطالعه موردی از کاربرد AI در شرکت ریوتینتو (Rio Tinto) مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

صنایع نفت، گاز و پتروشیمی از بزرگ‌ترین منابع تولید آلاینده‌های زیست‌محیطی در جهان هستند. آلودگی هوا ناشی از این صنایع نه تنها بر سلامت انسان تأثیر می‌گذارد، بلکه یکی از علل اصلی تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی به شمار می‌رود. تحول دیجیتال می‌تواند در کاهش این آلودگی‌ها نقش بسزایی ایفا کند، چرا که با بهبود کارایی، بهره‌وری و بهینه‌سازی فرآیندها می‌تواند میزان مصرف انرژی را کاهش داده و از انتشار آلاینده‌ها بکاهد. در این مقاله، به تحلیل اثرات تحول دیجیتال در کاهش آلودگی هوا و بهینه‌سازی فرآیندها در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی خواهیم پرداخت.

مقدمه  بحران انرژی در ایران یکی از چالش‌های اساسی اقتصادی و زیست‌محیطی کشور است که ناشی از مصرف بالای انرژی، ناکارآمدی شبکه‌های توزیع، عدم بهره‌گیری از فناوری‌های نوین و اتلاف گسترده انرژی در بخش‌های صنعتی، تجاری و خانگی است. با توجه به افزایش تقاضای انرژی، کاهش منابع فسیلی و فشارهای بین‌المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، ایران باید به تحول دیجیتال در مدیریت انرژی به عنوان یک راهکار کلیدی نگاه کند. همکاری میان بخش خصوصی و دولتی در این مسیر ضروری است، زیرا دولت می‌تواند بسترهای قانونی و مالی لازم را فراهم کند و شرکت‌های خصوصی می‌توانند نوآوری و راهکارهای فنی را ارائه دهند.

اقتصاد دیجیتالی به‌عنوان یکی از ارکان تحول اقتصادی جهان، نقشی کلیدی در افزایش بهره‌وری، رشد اقتصادی، و نوآوری در صنایع مختلف ایفا می‌کند. برنامه هفتم توسعه ایران نیز به‌دنبال گسترش سهم اقتصاد دیجیتالی در تولید ناخالص داخلی است. اما این هدف تنها با شناسایی دقیق چالش‌ها و بهره‌برداری از ظرفیت‌های بالقوه امکان‌پذیر خواهد بود.